2. Elektronicastress

Net gekocht: Lonely Planet Trans Siberian Railway. Als e-book. Waarmee de beslissing: ‘tablet wel of niet mee’, ook meteen is genomen. Wel mee dus. Want op de e-reader komen al die kleurenfoto’s en kaarten niet tot hun recht. Betekent ook dat ik eerst iets op de iPad moet zetten om ePubs met DRM-kopieerbeveiliging te kunnen lezen, want met iBooks kan dat niet. Het erop zetten is het punt niet natuurlijk. Het probleem zit ‘m in de stap daarvoor: hoe ik aan de weet kom dat ik dat überhaupt nodig heb. En misschien is het níet nodig en kan ik het ook lezen via de app van de grootste internetboekenwinkel in ons land. Dat moet ik nog even uitproberen.

En dat is niet het enige wat nog wat oefentijd nodig heeft. Zo is er de tamelijk nieuwe camera met wifi, nfc, gps, talloze handigheidjes, opleukeffecten en andere instellingen. En blijkt er een apparaatje te zijn om foto’s van je (micro-) SD-kaartjes te kopiëren naar je tablet die maar één poort heeft, namelijk alleen voor het opladen. En dat lijkt me handig, want je wil toch af en toe even een back-up maken. Maar hoe zit het dan met internet? In verband met iCloud, OneDrive, Google Drive of Dropbox? Moet ik een Russische simkaart? Van mijn telefoon een wifi-hotspot maken? Houdt die telefoon het sowieso nog wel een paar maanden uit? Of moet ik alvast maar wéér een nieuwe batterij kopen. En ook een extra reserve voor de camera. En een zwaardere powerbank, want ja, de tablet gaat nu dus ook mee. Of misschien beter nog, een powerbank op zonne-energie. Want ik weet niet hoeveel stopcontacten er op de Mongoolse steppe voorhanden zijn. In de trein zitten ze wel. En daarvoor is het weer handig om een verlengsnoertje mee te nemen en zo’n blokje waar meer stekkers in kunnen, zodat je niet je hele elektronische hebben en houwen kwetsbaar op de gang hebt liggen.

En terwijl ik dit allemaal op zit te schrijven, realiseer ik me weer waar het over gaat op reis. Namelijk dat je erbij bent. Helemaal. Met open ogen, oren, (neus) en hart.
Vrij naar Bløf: ‘Ik wil erbij zijn als ik reis.’